FEATUREDΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΕΣΝΕΑ

Σουηδική ανακάλυψη αλλάζει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον Διαβήτη

Σουηδοί ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι μόνο τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη δεν επαρκούν για την τελειοποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο θεραπείας του Διαβήτη.

Ενώ είναι γνωστό ότι ορισμένες συστοιχίες κυττάρων στο πάγκρεας, που ονομάζονται παγκρεατικές νησίδες, επηρεάζουν τη ρύθμισης του σακχάρου στο αίμα, οι ακριβείς μηχανισμοί είναι ακόμη άγνωστοι. Ο έλεγχος των επιπέδων σακχάρου στο αίμα είναι μια περίπλοκη διαδικασία που περιλαμβάνει πολλαπλά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του παγκρέατος, του ήπατος και του εγκεφάλου. Μια ανισορροπία στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη.

Οι ερευνητές του Karolinska Institutet στη Στοκχόλμη της Σουηδίας έχουν διαπιστώσει ότι η γλυκαγόνη, ορμόνη που εκκρίνεται από τα Α-κύτταρα, χρειάζεται επιπλέον των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη για να τελειοποιήσουν το ιδανικό επίπεδο σακχάρου στο αίμα, που ονομάζεται σημείο αναφοράς. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο τους ανθρώπους και όχι στα ποντίκια.

Το πείραμα

Για να διερευνήσουν τους μηχανισμούς πίσω από τη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, οι ερευνητές πήραν παγκρεατικές νησίδες από διαφορετικά είδη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, και τις μεταμόσχευσαν σε διαβητικούς και μη διαβητικούς ποντικούς. Στη συνέχεια μετρήθηκαν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και η ανεκτικότητα των ποντικών σε ζάχαρη.

Όταν τα ανθρώπινα παγκρεατικά νησίδια μεταμοσχεύθηκαν σε ποντίκια, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα των ποντικών ανήλθαν στο ανθρώπινο σημείο αναφοράς.

Δύο βασικές ορμόνες ρυθμίζουν το σάκχαρο του αίματος:

Η ινσουλίνη, η οποία μειώνει το σάκχαρο στο αίμα, και το γλυκαγόνο, που αυξάνει το σάκχαρο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εισαγωγή γλυκαγόνης από ένα Α-κύτταρο σε ένα β-κύτταρο που εκκρίνει ινσουλίνη μέσα σε ένα παγκρεατικό νησάκι είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση του ανθρώπινου σημείου αναφοράς.

Για τις βιοτεχνολογίες, αυτά τα ευρήματα σημαίνουν ότι τα προκλινικά αποτελέσματα σε ποντίκια δεν μεταφράζονται αναγκαστικά στον άνθρωπο. Οι θεραπείες που αναπτύσσονται πρέπει να εξετάζουν την επίδραση της απελευθέρωσης γλυκαγόνης από τα Α-κύτταρα επιπλέον της ινσουλίνης που παράγεται από τα β-κύτταρα για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Η Novo Nordisk και η Zealand Pharma το κάνουν ήδη. Οι δανικές εταιρείες συνεργάστηκαν με τη Beta Bionics με έδρα τις ΗΠΑ για την ανάπτυξη του τεχνητού παγκρέατος iLet για τον Διαβήτη τύπου 1, το οποίο ρυθμίζει τις ποσότητες ινσουλίνης και γλυκαγόνης που χορηγούνται κάθε πέντε λεπτά.

Επιπλέον, η σουηδική έρευνα δείχνει ότι οι θεραπείες βλαστοκυττάρων για τον διαβήτη μπορεί να χρειαστεί να δημιουργήσουν παγκρεατικές νησίδες με πολλαπλούς τύπους κυττάρων προκειμένου να αποκατασταθεί πλήρως η ρύθμιση της γλυκόζης αίματος σε ασθενείς. Η βιοτεχνολογία Catapult που εδρεύει στο Λονδίνο κάνει ακριβώς αυτό με τις εργαστηριακά αναπτυσσόμενες παγκρεατικές νησίδες, γνωστές ως Islexa, για πάσχοντες με Διαβήτη τύπου 1. Η βιοτεχνολογική βιομηχανία είναι γεμάτη με άλλες καινοτόμες κυτταρικές θεραπείες που αναπτύσσονται για τη θεραπεία του διαβήτη. Για παράδειγμα, η γαλλική βιοτεχνολογία Poxel αναπτύσσει μια θεραπεία που στοχεύει τα μιτοχόνδρια των προστατευτικών β-κυττάρων, τα οποία εκκρίνουν την ινσουλίνη και συνθέτουν την πλειοψηφία των κυττάρων στα παγκρεατικά νησίδια.

Έρευνες όπως αυτή της σουηδικής ομάδας είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθούν περαιτέρω μια πληρέστερη κατανόηση των μηχανισμών της νόσου του διαβήτη και ως εκ τούτου να σχεδιαστούν θεραπείες που έχουν περισσότερες πιθανότητες να λειτουργήσουν σε ασθενείς.

Από το labiotech.eu

Μοιραστείτε το: