FEATUREDΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΕΣΝΕΑ

Οφθαλμικές σταγόνες για την προστασία από τις Επιπλοκές του Διαβήτη στα μάτια

Νέα Έρευνα έρχεται να δώσει ελπίδα σε ότι αφορά στην προστασία (αλλά και θεραπεία) των Επιπλοκών του Διαβήτη στα μάτια (Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια) μόνο με τη χρήση οφθαλμικών σταγόνων.

Μια νέα, πρώιμη, τοπική θεραπεία για Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια μπορεί να είναι δυνατή στο μέλλον, δείχνουν τα αποτελέσματα μιας νέας Έρευνας, τα ευρήματα της οποίας παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κοινοπραξίας για την Πρώιμη Θεραπεία της Διαβητικής Αμφιβληστροειδοπάθειας (EUROCONDOR) στις 13 Σεπτεμβρίου, στην ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μελέτη του Διαβήτη (EASD) από τον Rafael Simó, MD, Επικεφαλής του τμήματος Διαβήτη και Μεταβολισμού του Ερευνητικού Ινστιτούτου Vall d’Hebron στη Βαρκελώνη.

Η μελέτη για τη θεραπεία των Επιπλοκών του Διαβήτη με σταγόνες

Η διετής τυχαιοποιημένη δοκιμή συνέκρινε τις επιδράσεις χορήγησης δύο φορές ημερησίως οφθαλμικών σταγόνων  που περιείχαν νευροπροστατευτικούς παράγοντες σωματοστατίνης ή βριμονιδίνης, έναντι των σταγόνων εικονικού φαρμάκου για τη διακοπή νευροεκφυλισμού ή για άλλες αμφιβληστροειδικές και οπτικές παθήσεις.

«Οι οφθαλμικές σταγόνες επιλέχθηκαν ως ένας τρόπος για να στοχεύσουμε στα αρχικά στάδια της διαβητικής νόσου του οφθαλμού, μη επεμβατικά, και χωρίς παρενέργειες. Οι παράγοντες νευροπροστασίας μελετήθηκαν επειδή προηγούμενες προκλινικές και κλινικές ενδείξεις είχαν δείξει ότι ο νευροεκφυλισμός προηγείται της μικροαγγειακής βλάβης στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια» εξήγησε ο Dr Simó.

Η απροσδόκητη διαπίστωση

Ωστόσο, σε μια απροσδόκητη διαπίστωση, η εκτίμηση με πολυεστιακή ηλεκτρορεντινογραφία (mfERG) έδειξε ότι τα δύο τρίτα των 449 ασθενών που είχαν Διαβήτη τύπου 2 για τουλάχιστον 5 χρόνια, στην πραγματικότητα, δεν είχαν σημάδια νευροδιατάξεων κατά την έναρξη της χορήγησης. Σε αυτούς του πάσχοντες λοιπόν αυτές οι σταγόνες δεν είχαν καμία επίδραση για 2 χρόνια. Σε ένα όμως μικρότερο ποσοστό των πασχόντων που είχαν αποτέλεσμα, και τα δύο φάρμακα φάνηκαν να επιβραδύνουν σημαντικά την πρόοδο του νευροεκφυλισμού.

«Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με δύο τύπους ασθενών: Στον πρώτο, εμφανίζεται νευροεκφυλισμός στην αρχή (και ίσως αυτό είναι σημαντικό στην παθογένεια της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας). Σε άλλους ασθενείς όμως βρήκαμε μικροαγγειοπάθεια χωρίς νευρική δυσλειτουργία, το οποίο για μας αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη! Έπρεπε λοιπόν να ανακαλύψουμε περισσότερα γι’ αυτούς τους δύο τύπους ασθενών» δήλωσε ο Dr Simó σε συνέντευξή του στο Medscape Medical News.

Πιο κοντά στη λύση της σταγόνας

Ο ίδιος, όμως, επισήμανε ότι στο μέλλον θα ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθούν σταγόνες που στοχεύουν και στα πρώιμα μικροαγγειακά προβλήματα, ανοίγοντας έτσι το ενδεχόμενο δημιουργίας συνδυασμένης τοπικής θεραπείας σε σταγόνες, που θα επέτρεπε στους ασθενείς με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια να αποφύγουν τις δυσάρεστες παρενέργειες της Laserφωτοπηξίας, των ενέσεων ή των χειρουργικών επεμβάσεων.

Σε σχόλιό του, ο συντονιστής της Συνόδου, Hans-Peter Hammes, MD, Επικεφαλής του τμήματος Ενδοκρινολογίας της Ιατρικής Σχολής του Mannheim στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης,  ανέφερε ότι η μελέτη ήταν περιορισμένης διάρκειας και τόνισε την αδυναμία του mfERG να ανιχνεύσει πρόωρες, μικρές αλλιώσεις στον αμφιβληστροειδή.

«Εξετάζουμε μια ομάδα νευρικών και αγγειακών αλλοιώσεων. Δεν είναι σαφές αν οι αγγειακές αλλοιώσεις συνυπάρχουν με τις νευρικές βλάβες (στοιχείο που δεν μπορεί να υπολογιστεί από τη μέτρηση) και αντίστροφα. Χρειάζεται να έχουμε μια πλήρη εικόνα να αναπτύξουν περαιτέρω αυτές τις τεχνολογίες» δήλωσε ο Δρ Hammes.

Πηγή: medscape.com

 

Μοιραστείτε το: