Fiasp: Τελικά πόσο αποτελεσματική είναι η νέα ινσουλίνη υπερταχείας δράσης;
Η Fiasp είναι μια ινσουλίνη υπερταχείας δράσης, πράγμα που σημαίνει ότι απορροφάται πολύ γρήγορα και μπορεί να μειώσει το σάκχαρο από τα πρώτα κιόλας λεπτά της χορήγησή της.
Πρόσφατες κλινικές μελέτες έδειξαν ότι η Fiasp είναι αρκετά αποτελεσματική και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άτομα που πάσχουν τόσο από Διαβήτη τύπου 1 όσο και από Διαβήτη τύπου 2.
Η μελέτη onset 1
Για τα άτομα με Διαβήτη τύπου 1 συντάχθηκε η μελέτη με την κωδική ονομασία onset 1. Σε αυτή συμμετείχαν 1143 άτομα με Διαβήτη τύπου 1, τα οποία χωρίστηκαν σε 3 ομάδες.
Η πρώτη λάμβανε σαν αγωγή βασική ινσουλίνη detemir και γευματική ινσουλίνη Fiasp, την οποία έκανε πριν από κάθε γεύμα.
Στην δεύτερη ομάδα δόθηκε βασική ινσουλίνη detemir και γευματική Fiasp, η οποία όμως χορηγούταν 20 λεπτά μετά την έναρξη των γευμάτων.
Η τρίτη ομάδα λάμβανε αντίστοιχα βασική ινσουλίνη detemir και γευματική ινσουλίνη aspart (Novorapid), την οποία έκανε πριν το φαγητό. Η μελέτη διήρκησε 26 εβδομάδες.
Στα αποτελέσματα φάνηκε ότι η χρήση της Fiasp, όταν χορηγούταν πριν το φαγητό, έφερε μεγαλύτερη μείωση της Γλυκοζυλιωμένης Αιμοσφαιρίνης σε σχέση με την ινσουλίνη aspart, η οποία χορηγούταν επίσης πριν το φαγητό.
H Fiasp παρουσίασε μείωση κατά -0,32% της Γλυκοζυλιωμένης Αιμοσφαιρίνης ενώ η Novorapid -0,17%. Αντίθετα η χρήση της Fiasp, όταν χορηγούταν 20 λεπτά μετά την έναρξη του φαγητού, μείωσε την Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη μόνο κατά -0,13%. Η Fiasp δηλαδή έχει καλύτερα αποτελέσματα από την Novorapid, όταν η πρώτη γίνονταν πριν το φαγητό. Αντίστοιχα έχει ισοδύναμη δράση όταν η Fiasp γίνονταν μετά το φαγητό.
Η μελέτη onset 3
Για τον Διαβήτη τύπου 2 συντάχθηκε η μελέτη onset 3 στην οποία συμμετείχαν 236 άτομα. Τα άτομα αυτά είχαν ανεπαρκή έλεγχο του σακχάρου τους και λάμβαναν βασική ινσουλίνη και μετφορμίνη. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: Η πρώτη ομάδα λάμβανε βασική ινσουλίνη, μετφορμίνη και Fiasp ενώ η δεύτερη λάμβανε βασική ινσουλίνη και μετφορμίνη. Η βασική ινσουλίνη ήταν μια εκ των detemir, glargine, NPH. Η μελέτη διήρκησε 3 μήνες.
Τα αποτελέσματα της onset 3 έδειξαν ότι η ομάδα που λάμβανε βασική ινσουλίνη και Fiasp είχε καλύτερα αποτελέσματα στη ρύθμιση του σακχάρου. Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε μείωση της Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη κατά -1,16%. Αντίθετα η ομάδα, που έλαβε βασική ινσουλίνη και μετφορμίνη παρουσίασε μείωση της Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη κατά -0,22%.
Από τον Δημήτριο Ρηγόπουλο, Στρατιωτικό Ιατρό, Παθολόγο με μετεκπαίδευση στον Διαβήτη, την Παχυσαρκία και το Διαβητικό Πόδι