Διαβήτης τύπου 2 και Υψηλή Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη: Τι πρέπει να κάνετε
Η Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη εκφράζει τον μέσο όρο του σακχάρου τους 3 τελευταίους μήνες. Η φυσιολογικές τιμές είναι κάτω από 5,7%, ενώ στην περίπτωση που πάσχουμε από Διαβήτη, επιδιώκουμε μια τιμή κάτω από 7%.
Το 7% ισοδυναμεί με μέση τιμή σακχάρου στο 153 mg/dl. Για κάθε 30 mg/dl, που αυξάνεται η μέση τιμή, προστίθεται και 1% στη Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη. Έτσι το 183 mg/dl αντιστοιχεί στο 8%, το 213 mg/dl στο 9% και 243 mg/dl στο 10% και ούτω καθεξής.
Όταν η Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη είναι πάνω από 7%, συστήνεται η έναρξη φαρμακοθεραπείας. Παράλληλα συστήνεται υιοθέτηση σωστής διατροφής και αύξησης της φυσικής δραστηριότητας.
Στις περιπτώσεις όμως που η Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη ξεπερνά το 10%, τα χάπια δεν είναι αποτελεσματικά. Τότε χρειάζεται μια πιο εντατική αντιμετώπιση, η οποία συμπεριλαμβάνει πιθανότατα και την χρήση ινσουλίνης.
Σκοπός είναι να ρίξουμε την Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη κάτω από 7%, το δυνατόν συντομότερα. Οι υψηλότερες τιμές μας δηλώνουν ότι βρισκόμαστε σε επικίνδυνα μονοπάτια, όπου η ανάπτυξη χρόνιων και οξέων επιπλοκών είναι πιθανότατη.
Χρόνιες επιπλοκές είναι βλάβες στα μάτια (που ονομάζεται διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια), βλάβες στα νεφρά (που είναι γνωστές με τον όρο διαβητική νεφροπάθεια), δυσλειτουργία στις νευρικές απολήξεις (διαβητική νευροπάθεια), στενώσεις στα αγγεία της καρδιάς (στεφανιαία νόσος) και στα κάτω άκρα (περιφερική αγγειοπάθεια), οξείες επιπλοκές (η εμφάνιση ενός εμφράγματος του μυοκαρδίου και η ανάπτυξη ενός εγκεφαλικού επεισοδίου).
Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος
Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να φτάσουμε στο 7%, εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του κάθε ανθρώπου. Εξαρτάται από τις δυνατότητες που έχει να αλλάξει τις διατροφικές του συνήθειες και να αυξήσει την φυσική του δραστηριότητα, την γενικότερη κατάσταση της υγείας του και την παρουσία αντενδείξεων, για να ακολουθήσει την μια ή την άλλη αγωγή.
Το μυστικό είναι η ανάπτυξη μια στρατηγικής, που σαν στόχο θα έχει την γρήγορη διόρθωση της Γλυκοζυλιωμένης Αιμοσφαιρίνης, πάντα όμως με ασφάλεια. Γρήγορη διόρθωση εννοείται το χρονικό διάστημα τριών μηνών.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους. Με τον καθένα όμως θα πρέπει να συμφωνεί και ο ασθενής. Έτσι ο καλύτερος τρόπος είναι αυτός που συναποφασίζουν ο γιατρός και ο ασθενής και όχι αυτόν που επιβάλλει ο γιατρός.
Για παράδειγμα το σάκχαρο μπορεί να διορθωθεί μόνο με διατροφή, η οποία όμως είναι πολύ απαιτητική και συνήθως δεν μπορούν να ακολουθήσουν οι πάσχοντες. Μπορεί κάποιος να πετύχει τον στόχο του με χάπια, σε συνδυασμό με την διατροφή, αλλά συνήθως η διαδικασία αυτή αργεί.
«Καμπανάκι» τα συμπτώματα
Στις περιπτώσεις που η Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη είναι πολύ υψηλή (>10%) και ο ασθενής έχει τα κλασικά συμπτώματα του Διαβήτη, απαραίτητη είναι η προσθήκη ινσουλίνης. Τα κλασικά συμπτώματα είναι η πολυουρία, πολυδιψία, πολυφαγία, απώλεια σωματικού βάρους και κόπωση. Η ινσουλίνη είναι ο πιο σίγουρο τρόπος για να σταματήσουν τα συμπτώματα και να μειωθεί το σάκχαρο.
Η ινσουλίνη όμως είναι ένα φάρμακο, που χρειάζεται στενή παρακολούθηση, ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα. Ο γιατρός θα πρέπει να είναι σχεδόν καθημερινά σε επαφή με τον ασθενή και να ρυθμίζει την δόση. Η ινσουλίνη το πρώτο διάστημα μπορεί να ανέβει σε υψηλές δόσεις, στη συνέχεια όμως μπορεί να μειωθεί ή ακόμα και να διακοπεί. Τα πάντα εξαρτώνται από την καλή συνεργασία ασθενή και γιατρού.
Ο ασθενής θα πρέπει να μην συμβιβάζεται και να επιδιώκει το καλύτερο για τον εαυτό του. Εάν περάσουν 3 μήνες και η Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη δεν πέσει κάτω από 7% θα πρέπει να προβληματισθεί για την αποτελεσματικότητα της αγωγής. Σε συνεργασία με τον γιατρό του θα πρέπει να αναζητήσει μια πιο κατάλληλη αγωγή.
Από τον Δημήτριο Ρηγόπουλο, Στρατιωτικό Ιατρό, Παθολόγο με μετεκπαίδευση στον Διαβήτη, την Παχυσαρκία και το Διαβητικό Πόδι.