FEATUREDΝΕΑΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

Τι λένε οι ειδικοί: Πώς μπορεί ένας Διαβητικός να χάσει βάρος; Τελικά η ινσουλίνη παχαίνει;

Πόση δόση αλήθειας κρύβει ο μύθος που ακολουθεί την Ινσουλίνη ότι παχαίνει και ότι καθιστά, αν όχι αδύνατη, πολύ δύσκολη, την απώλεια βάρους για έναν Διαβητικό;

Η Ινσουλίνη συνδέεται στην επιφάνεια κάθε κυττάρου σε έναν ειδικό υποδοχέα. Η σύνδεση αυτή προκαλεί την εμφάνιση των υποδοχέων της γλυκόζης (GLUC4) στην επιφάνεια του κυττάρου. Όταν συμβεί αυτό, η γλυκόζη που βρίσκεται στο αίμα μπορεί και περνά μέσα στα κύτταρα. Η ινσουλίνη αυξάνεται στο αίμα κάθε φορά που παρατηρείται αυξημένη συγκέντρωση γλυκόζης. Έτσι βοηθά στην απορρόφηση της γλυκόζης από τα κύτταρα.

Η Ινσουλίνη αναστέλλει τη Λιπόλυση – Ο ρόλος των Υδατανθράκων

Η διαδικασία αυτή γίνεται στα μυϊκά κύτταρα, το ήπαρ και τον λιπώδη ιστό. Όταν υπάρχει αρκετή ινσουλίνη και αρκετή γλυκόζη, τα μυϊκά κύτταρα είναι λειτουργικά και αποθηκεύουν την γλυκόζη που δεν χρειάζονται με τη μορφή γλυκογόνου. Στο ήπαρ συμβαίνει το ίδιο, ενώ στον λιπώδη ιστό γίνεται κάτι διαφορετικό: Η ινσουλίνη φυσιολογικά αναστέλλει την λιπόλυση. Έτσι, όσο περισσότερη κυκλοφορεί, τόσο περισσότερο η καύση των λιπών μειώνεται. Αυτό δημιουργεί μια σοβαρή δυσκολία στο να μειωθεί το σωματικό βάρος.

Το κλειδί στην υπόθεση είναι τι αυξάνει την ινσουλίνη στο αίμα. Η ινσουλίνη αυξάνεται όταν αυξάνεται η γλυκόζη. Η γλυκόζη αυξάνεται όταν καταναλώνουμε υδατάνθρακες. Όσο περισσότερους υδατάνθρακες καταναλώνουμε, τόσο αυξάνουμε την ινσουλίνη και κατά συνέπεια τόσο μειώνεται η λιπόλυση. Εάν ακολουθήσουμε μια διατροφή με λίγους υδατάνθρακες, μειώνουμε την έκκριση της και αυξάνεται η λιπόλυση. Στην ουσία, μας παχαίνει η αυξημένη συγκέντρωση υδατανθράκων στο φαγητό μας.

Αντίσταση στην ινσουλίνη

Μια άλλη αιτία που αυξάνεται η γλυκόζη στο αίμα είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στα παχύσαρκα άτομα που έχουν διαταραχή στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Σε αυτά τα άτομα η σύνδεση της ινσουλίνης στους υποδοχείς της, στην επιφάνεια των κυττάρων, δεν επιφέρει αύξηση των υποδοχέων της γλυκόζης. Η σύνδεση δηλαδή δεν είναι λειτουργική. Το αποτέλεσμα είναι να περισσεύει η γλυκόζη στο αίμα και να αυξάνεται. Η μεγαλύτερη αύξηση της γλυκόζης προκαλεί περεταίρω αυξημένη έκκριση της ινσουλίνης και κατά συνέπεια επιπλέον μείωσης της λιπόλυσης. Αντίθετα, η μείωση του σωματικού βάρους είναι σε θέση να μειώσει το φαινόμενο της αντίστασης στην ινσουλίνη.

Σε συνθήκες υψηλών τιμών γλυκόζης, μεγαλύτερες των 180 mg/dl, παρατηρείται το φαινόμενο της γλυκοζουρίας, η περίσσεια της γλυκόζης δηλαδή αποβάλλεται με τα ούρα. Αυτό προκαλεί απώλεια θερμίδων και συνεπώς απώλεια σωματικού βάρους. Το αδυνάτισμα αυτό, δυστυχώς δεν είναι υγιεινό, διότι παρατηρείται κυρίως μείωση της μυϊκής μάζας και των υγρών, παρά του λιπώδους ιστού. Έτσι εμφανίζεται η εικόνα ενός ανθρώπου με αδύνατα άκρα και μεγάλη κοιλιά.

Απώλεια Βάρους και Διαβήτης

Οι υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα εμφανίζεται όταν υπάρχει έλλειψη ινσουλίνης ή αντίθετα υπερινσουλιναιμίας λόγω του φαινομένου της αντίστασης. Στις δύο αυτές περιπτώσεις συστήνεται χορήγηση εξωτερικής ινσουλίνης, η οποία αντιστρέφει την εικόνα. Βοηθά στην αύξηση της μυϊκής μάζας και των υγρών δεν μπορεί όμως να μειώσει τον λιπώδη ιστό. Κατά συνέπεια αυξάνεται το σωματικό βάρος, αλλά αυτή η αύξηση είναι προς όφελος του ασθενή. Ο ίδιος ανακτά τις δυνάμεις του και νιώθει καλύτερα. Δεν παχαίνει, αλλά αποκαθιστά το βάρος, που απώλεσε λόγω της ασθένειας.

Συμπέρασμα

Σαν συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι η ινσουλίνη δεν παχαίνει από μόνη της. Πρέπει να συνυπάρχει και αυξημένη κατανάλωση υδατανθράκων. Η αποκατάσταση του βάρους κάποιου που αδυνάτισε λόγω της γλυκοζουρίας είναι επιθυμητή. Από την άλλη μεριά η ινσουλίνη εμποδίζει την λιπόλυση.

Η απώλεια σωματικού βάρους σε ένα άτομο ινσουλινοεξαρτώμενο χρειάζεται ιδιαίτερη δεξιοτεχνία. Χρειάζεται συγκεκριμένο διατροφικό και φαρμακευτικό πλάνο. Δεν είναι όμως απαγορευτικό. Πολλοί καταφέρνουν να ρυθμίσουν το σάκχαρο τους με μικρές δόσεις ινσουλίνης και να χάνουν βάρος ακολουθώντας διαιτολόγιο χαμηλών υδατανθράκων.

Δρ. Ρηγόπουλος Δημήτριος, Παθολόγος – Διαβητολόγος, Στρατιωτικός Ιατρός, www.rigopoulosdimitrios.gr

Μοιραστείτε το: