Νέο έμπλαστρο υπόσχεται μέτρηση σακχάρου μόνο μέσω του δέρματος
Οι επιστήμονες δημιούργησαν ένα νέο έμπλαστρο που υπόσχεται τη μέτρηση των επιπέδων γλυκόζης (μέτρηση σακχάρου) αναίμακτα, μέσω του δέρματος, χωρίς την γνωστή εξέταση αίματος (μέτρηση στο δάκτυλο).
Το έμπλαστρο δεν τρυπά το δέρμα αλλά αντλεί τη γλυκόζη από το υγρό μεταξύ των κυττάρων στα θυλάκια των τριχών, μέσω μιας σειράς μικροσκοπικών αισθητήρων, χρησιμοποιώντας ηλεκτρικό ρεύμα. Η γλυκόζη συλλέγεται σε εξίσου μικροσκοπικές δεξαμενές και μετριέται. Οι μετρήσεις μπορούν να ληφθούν κάθε 10 έως 15 λεπτά για αρκετές ώρες.
Η ερευνητική ομάδα του βρετανικού Πανεπιστημίου του Bath δημοσίευσε την έρευνά της στο περιοδικό Nature Nanotechnology. Πιστεύουν ότι μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός χαμηλού κόστους φορητού αισθητήρα, που στέλνει ασύρματα μετρήσεις γλυκόζης στο τηλέφωνο του χρήστη ή στο smartwatch, προειδοποιώντας τους, όταν μπορεί να χρειάζεται παρέμβαση.
Πλεονέκτημα συσκευής έναντι άλλων
Ένα σημαντικό πλεονέκτημα αυτής της συσκευής έναντι άλλων είναι ότι κάθε μικροσκοπικός αισθητήρας της συστοιχίας μπορεί να λειτουργήσει σε μια μικρή περιοχή πάνω από ένα μεμονωμένο θυλάκιο τριχών. Αυτό μειώνει σημαντικά την διακυτταρική και ενδοκυτταρική μεταβλητότητα στην εκχύλιση γλυκόζης και αυξάνει την ακρίβεια των μετρήσεων που λαμβάνονται έτσι ώστε να μην απαιτείται έλεγχος μέσω δείγματος αίματος.
Το έργο είναι μια διεπιστημονική συνεργασία μεταξύ επιστημόνων από τα Τμήματα Φυσικής, Φαρμακευτικής & Φαρμακολογίας και Χημείας του Πανεπιστημίου του Bath. Οι ερευνητές δοκίμασαν αρχικά το έμπλαστρο στο δέρμα των χοίρων, όπου έδειξε ότι θα μπορούσε να παρακολουθεί με ακρίβεια τα επίπεδα γλυκόζης και στη συνέχεια σε διαβητικούς ανθρώπους και σε υγιείς εθελοντές, όπου και πάλι ήταν σε θέση να παρακολουθήσει τις διακυμάνσεις του σακχάρου στο αίμα στη διάρκεια της ημέρας.
Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν την περαιτέρω βελτίωση του σχεδιασμού, την απόδειξη της πλήρους λειτουργικότητάς της σε περίοδο 24 ωρών και την πραγματοποίηση ορισμένων βασικών κλινικών δοκιμών. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Έρευνας Μηχανικών και Φυσικών Επιστημών (EPSRC) της Βρετανίας, το Συμβούλιο Ιατρικών Ερευνών (MRC) και το ίδρυμα Sir Halley Stewart Trust.
Από το virus