Η Σοφία Κατσάτου μιλάει στο diabetes life για την άσκηση τη διατροφή & τη Sugar: “Γίνε εσύ η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο”

Μία συνέντευξη στην Ελένη Μπαρμπαλιά, Πρόεδρο του ΣΥ.Δ.Α. και το Diabetes Life

 

«Diabetes Run». Το λέει και το όνομα.  Μία εκδήλωση αθλητικών δράσεων και ενημέρωσης για τη σημασία της σωματικής άσκησης και συν  ακόλουθα της διατροφής στη ζωή του ατόμου με διαβήτη (και όχι μόνο),  που διοργανώνεται από το Σύλλογο Διαβητικών Αθήνας –ΣΥΔΑ (πρώην ΣΥ.Ν.Ε.Δ) στις 16 Ιουνίου 2019, με ώρα έναρξης 9.30 -10π.μ  στον Εθνικό Κήπο την πιο πράσινη μαγευτική γωνιά  στο κέντρο της Αθήνας .

Δέκα ημέρες μετράμε για να συναντηθούμε όλοι μαζί σε μία γιορτή δράσης και ενημέρωσης, όπου θα έχουμε κοντά μας γιατρούς και διατροφολόγους αλλά και γνώριμους ανθρώπους για την ευεξία, τη ζωντάνια  και τη συστηματική ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό, όπως η γνωστή σε όλους μας Σοφία Κατσάτου, την οποία συναντάμε ως Sophia Katsatos στο γνωστό μας διαδίκτυο.  

Η Σοφία Κατσάτου, μοντέλο διαφημιστικών παραγωγών, σχεδιάστρια κοσμημάτων της εταιρείας Art Sophisticat και μέλος του ΣΥ.Δ.Α. είναι κοντά μας για να μας μιλήσει για όλους και για όλα. Η κουβέντα γίνεται σε ένα ήσυχο καφέ κοντά στο Σύνταγμα. Έχω απέναντι μου τη  Σοφία με το λαμπερό χαμόγελό της. Στα ερωτήματα που τίθενται δεν μασάει τα λόγια της. Ο λόγος της είναι χείμαρρος και οι απαντήσεις της χαρακτηρίζονται από ευθύτητα.

Diabetes Life (D.L): Σοφία μου γνωρίζοντας πόσο κουραστικό είναι το επάγγελμα του μοντέλου ειδικά στο χώρο της διαφήμισης αλλά και του βασικού σου επαγγέλματος στον σχεδιασμό και την κατασκευή χειροποίητων κοσμημάτων, θα ήθελα να μας πεις πως  καταφέρνεις τη ρύθμιση του διαβήτη,  εάν λάβουμε υπόψη μας ότι εκτός από  εργαζόμενη είσαι και μητέρα ενός μικρού αγοριού.   

Σοφία: Αν σου πω ότι έχω φτάσει σε ένα σημείο που αισθάνομαι ότι δεν  έχω διαβήτη ίσως ακουστεί ακραίο! Αλλά νομίζω ότι  έχω φτάσει στο σημείο που έχω   τη γνώση, την εκπαίδευση, την όρεξη και τη διάθεση για να βλέπω το διαβήτη ως σύμμαχο μου. Τι σημαίνει αυτό; Ότι περνώντας από δύσκολα μονοπάτια, ο διαβήτης τώρα πια έχει γίνει σύμμαχος σε πολλά επίπεδα.

D.L: Γνωρίζουμε, από όσα έχεις πει κατά καιρούς και σε άλλες συνεντεύξεις, ότι η άθληση έχει μπει για τα καλά στη ζωή σου. Άλλωστε ότι αθλείσαι αυτό δεν είναι ανάγκη να το δηλώσεις. Αποτυπώνεται όχι μόνο στην εξωτερική εμφάνιση αλλά και στην ψυχική υγεία του ανθρώπου που έχει βάλει συστηματικά την άσκηση στη ζωή του, όπως εσύ.   Και για να γίνω πιο σαφής, θα ήθελα να μας πεις πως έχει επιδράσει η άσκηση στη ρύθμιση του διαβήτη.

Την άθληση και την υγιεινή διατροφή την έχω βάλει στη ζωή μου από την ώρα που γεννήθηκα. Είχα την τύχη να έχω μια μητέρα που είχε την αποκλειστική φροντίδα των παιδιών της. Θυμάμαι ότι κάθε μέρα είχαμε έτοιμο φρέσκο χυμό, σπιτικό φαγητό, ενώ ακόμα και τα παγωτά τα έφτιαχνε μόνη της με αγνά υλικά. Βέβαια δεν απέκλειε τις μικρασιάτικες συνταγές, αφού κατάγονταν από εκεί. Πρέπει να σου πω ότι στη ζωή μου πάντοτε έκανα γυμναστική και τη συνέχισα. Άλλωστε και το επάγγελμα που κάνω έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις. Πάντοτε έπρεπε να προσέχω τον εαυτό μου,  όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά, ήταν κάτι που θα έκανα έτσι κι αλλιώς ανεξαρτήτου του επαγγέλματος που θα ακολουθούσα. Είχα αρχίσει από μικρή μπαλέτο στην σχολή χορού της Πέτροβα στην Αθήνα και ακόμα κι’ όταν φύγαμε για Λουξεμβούργο, το συνέχισα στο Conservatiore de Luxembourg για 3 χρόνια. Στο σχολείο αθλούμουν στο μπάσκετ και στο βόλευ, που λόγω ύψους (1.82) μου ταίριαζαν πολύ και τα δύο αθλήματα. Έχω ασχοληθεί κατά καιρούς με το κινκ μπόξινγκ (φτάνοντας στη μπλε δύο ζώνη), σκι βουνού, τένις (που λάτρεψα) λόγω όμως ευαισθησίας του τένοντα από τις πολλαπλές κατασκευές, το σταμάτησα, (εύχομαι προσωρινά). Γενικά δεν υπάρχει κάποιο είδος άθλησης που να μην το δοκίμασα και ακόμα πειραματίζομαι και το ψάχνω.

D.L: Νομίζω ότι αυτός ο συνδυασμός, να προσέχεις τη σωματική και την ψυχική υγεία σου για την οποία θα μας πεις δυο λόγια,  ήταν καταλυτικός για να προσαρμοστείς στις επίπονες απαιτήσεις του διαβήτη.

Σοφία: Η άθληση σε σχέση με τον διαβήτη είναι λίγο παρεξηγημένη,  γιατί σχετίζεται με τις υπογλυκαιμίες. Το μυστικό για να μην φοβηθείς τις υπογλυκαιμίες κρύβεται στην εκπαίδευση του ατόμου με διαβήτη.

Αν εκπαιδευτείς και ξέρεις πώς να διαχειριστείς, όχι μόνο την άθληση αλλά όλη την καθημερινότητά σου, την υπογλυκαιμία δεν έχεις λόγο να τη φοβάσαι. Η άσκηση είναι ότι καλύτερο μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος, είτε έχει διαβήτη είτε δεν έχει,  για το σώμα και την υγεία του.

D.L: Τελικά Σοφία μου, από τα λίγα που ξέρω για σένα,  επιβεβαιώνεται αυτό που πιστεύω. Ότι η ρύθμιση του διαβήτη απαιτεί γνώση. Και εάν η γνώση προϋπάρχει της εμφάνισης του διαβήτη τότε όλα είναι πιο εύκολα.

Σοφία: Πράγματι για μένα η άσκηση ήταν πάντοτε  τρόπος ζωής. Μου έφτιαχνε τη διάθεση και με κρατούσε σε ευεξία. Αισθανόμουν υπέροχα.  Όπως και το θέμα της διατροφής. Πάντοτε ήθελα να ψάχνω τα θέματα διατροφής. Διάβαζα, ενημερωνόμουν. Δεν ήθελα να τρώω κάτι που δε γνωρίζω τα θρεπτικά του συστατικά. Είχα την αρχή ότι ¨είμαστε ότι τρώμε¨ και του παν μέτρον άριστον. Όλα χρειάζονται αλλά με μέτρο.

D.L: Αυτό εμείς οι πιο παλιοί θυμόμαστε ότι υπήρξε τίτλος βιβλίου του γνωστού διατροφολόγου Μπαζαίου.  

Πέφτουν γέλια. Η Σοφία γίνεται πιο γοητευτική μιλώντας για τα θέματα διατροφής και άσκησης.  Θα μπορούσα να πω ότι παθιάζεται και συνεχίζει μπαίνοντας σε πιο βαθιά νερά.

Σοφία:  Δεν κρύβω ότι εκτός από την άσκηση θετικό ρόλο έπαιξε και η ψυχανάλυση, την οποία είχα αρχίσει πριν την εμφάνιση του διαβήτη. Πιστεύω ότι το να ψάχνεις τον εσωτερικό σου κόσμο και να γνωρίζεις καλύτερα την ψυχή σου είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Οπότε είχα τρία σημαντικά όπλα. Τη διατροφή, την άσκηση και την ψυχοθεραπεία. Για να μην τα λέμε όλα ρόδινα πρέπει να σου πω ότι όταν εμφανίστηκε ο διαβήτης έπαθα ένα σοκ. Σίγουρα ο διαβήτης δεν είναι κάτι απλό, έχει πολλές μορφές και ο κάθε τύπος τις ανάλογες δυσκολίες του. Δεν φοβήθηκα να το ψάξω μέχρι και  να ανταλλάξω εμπειρίες. Μετά το πρώτο σοκ, κατάλαβα πως μια ομάδα ατόμων που βιώνουν το ίδιο θέμα με μένα, θα ήταν ύψιστης σημασίας.

Σημαντικό θεωρώ το γεγονός, πως γρήγορα  κατάλαβα ότι αν κάποιος έχει πρόβλημα με τον διαβήτη μου, τότε αυτό είναι δικό του πρόβλημα και δεν αφορά εμένα. Αν και ευτυχώς συναναστρέφομαι με πολύ ιδιαίτερους και σημαντικούς ανθρώπους για μένα, που όλα τα άλλα ήταν πραγματικά λεπτομέρειες.

D.L: Συγγνώμη που σε διακόπτω αλλά με αυτό που είπες περιέγραψες τι είναι η αποδοχή. Η αποδοχή για τον διαβήτη και εντέλει για όλα όσα αφορούν τον ίδιο τον εαυτό μας.

 Κοίταξε για να μην φαίνονται όλα ωραιοποιημένα πρέπει να πω, και το λέω κατά καιρούς, ότι  την πρώτη περίοδο που ήρθα  αντιμέτωπη με τον διαβήτη μετρούσα μία σημαντική απώλεια. Τότε το βίωσα και ως απώλεια. Γιατί κακά τα ψέματα υπήρξε απώλεια, δεν το έβαλα όμως κάτω. Όσο πιο πολλά μάθαινα, τόσο μίκραινε ο φόβος.

Η γνώση έγινε δύναμη, όπως η παρουσία του άντρα μου, βράχος δίπλα μου, της οικογένειάς μου και των φίλων μου.

D.L: Σοφία αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι η περίοδος της άρνησης και αναπόφευκτα του θυμού δεν κράτησε πολύ. Και αυτό που σε βοήθησε ουσιαστικά ήταν η γνώση σου για το σώμα σου και με τι μέσα μπορείς να βελτιώσεις την υγεία σου. Αυτό που επανέρχεται στην επιφάνεια από το πώς αντιμετώπισες εσύ τον διαβήτη με όπλο  το σημαντικό δίδυμο γνώση και εκπαίδευση.

Δεν με αφήνει να τελειώσω την ερώτηση. Με το γνωστό αυθορμητισμό της η Σοφία συνεχίζει την κουβέντα και με το πάθος που τη διακρίνει μου λέει το μαγικό… Αυτό που συνειδητά ή ασυνείδητα προσπερνούν όσοι σχεδιάζουν το εκπαιδευτικό σύστημα της  χώρας μας.

Ξέρεις πόσο θα ήθελα να μπει μάθημα σχετικό με την σωματική μας υγεία και γιατί όχι και την ψυχική  στα σχολεία;  Θεωρώ ότι είναι το Α και το Ω να εκπαιδεύσεις ένα παιδί, στην κρίσιμη ηλικία εκεί που πλάθεται η προσωπικότητά του, για την διατροφή και την άθληση. Όχι στη βάση του πρωταθλητισμού. Αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Όσο για τη διατροφή, αν  κοιτάξουμε γύρω μας, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι είναι οι υδατάνθρακες και οι πρωτεΐνες. Σε τι χρησιμεύουν για να λειτουργεί ο οργανισμός μας και να διατηρεί τη ζωντάνια του. Δεν γνωρίζουν να διαβάζουν τις ετικέτες στα τρόφιμα ή δεν γνωρίζουν να ψάχνουν έγκυρα άρθρα. Κι όλα αυτά είμαστε εμείς θέλουμε δεν θέλουμε. Όχι για τον διαβήτη αλλά για χίλια άλλα πράγματα. Για τη διάθεσή μας, για τα πάντα.

Σοφία: D.L :  Ας μου επιτρέψεις να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Υπάρχει και ο αντίλογος που λέει καλά τα λες Σοφία μου, όμως , όλα αυτά θέλουν χρήμα.  Άλλωστε πριν κάποιες δεκαετίες ο διαβήτης θεωρούνταν ¨η πάθηση των πλουσίων¨. Βέβαια τότε η διατροφή ήταν καθημερινά χόρτα ψάρι κρέας , κρέας ψάρι χόρτα και ζαμπόν άπαχο από το πρώτο σούπερ μάρκετ του Βασιλόπουλου στο Νέο Ψυχικό. Θυμάμαι ότι για να πάρεις, το 1980 διαβητική σοκολάτα έπρεπε να μην είσαι μισθωτός. Θα ήθελα όμως να μου μιλήσεις πρώτα και κύρια για το πώς μπορεί να ασκηθεί χωρίς να τρέχει στα γυμναστήρια ή σε αθλήματα που θεωρούνται δαπανηρά.

Θα στα πω όλα όπως τα βλέπω σφαιρικά. Ζούμε σε μία χώρα που είναι υπέροχη, πανέμορφη αλλά όσοι ζούνε στην πρωτεύουσα αυτής της χώρας, έχουν να κάνουν με έλλειψη πεζοδρομίων, χωρίς μεγάλα πάρκα και πνεύμονες πράσινου. Άσε που είμαστε και συχνοί χρήστες του αμαξιού. Βλέπεις πολλούς να παίρνουν το αμάξι τους για να πάνε μέχρι το κοντινό περίπτερο! Έχω ταξιδέψει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Δεν έχω δει σε καμία χώρα να κάνουν τόση χρήση, κατάχρηση θα έλεγα, του αυτοκινήτου. Βέβαια είναι γεγονός ότι έξω έχουν ποδηλατόδρομους ή μεγάλα πεζοδρόμια. που δεν αποτελούν εμπόδιο για να κάνεις ένα περίπατο, ή πολύ καλά δικτυωμένα μέσα μαζικής μεταφοράς. Κατά τη δική μου γνώμη,  αυτό θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αλλάζοντας εμείς στάση. Την αλλαγή πρέπει να την ξεκινήσουμε από εμάς τους ίδιους με δική μας πρωτοβουλία και υπευθυνότητα. Να σου φέρω ένα παράδειγμα. Για να πάρω τον γιό μου από τα Αγγλικά του, εάν έχει καλή μέρα θα πάω με τα πόδια. Είναι χαλαρά δέκα λεπτά με ένα  τεταρτάκι. Αν έχει καλό καιρό δεν θα πάρω το αμάξι. Εάν ρίχνει καρέκλες,  τότε ναι να το πάρω. Αλλά στην πρώτη περίπτωση τι θα κερδίσω; Μπορεί κάποιος να μου πει χρόνο. Είναι αυτό ή δεν ξέρουμε να προγραμματίζουμε τον χρόνο μας σωστά;

Φαντάσου κάποιος να φτιάξει ένα πρόγραμμα που θα χωρέσει και το εικοσάλεπτο να πάρει το παιδί του από το κοντινό αθλητικό κέντρο. Και το κάνει μία δύο πέντε φορές. Και μετά από κάμποσες φορές θα  δει ότι δεν ζορίζεται να κουμπώσει το κουμπί στο παντελόνι του. Αυτό δεν θα του δώσει ώθηση να το εντάξει στο πρόγραμμά του και να γίνει αυτό το εικοσάλεπτο μία καλή συνήθεια;

Δεν χρειάζονται μεγαλεπήβολοι στόχοι. Μπορούμε να ξεκινάμε με μικρούς στόχους και όταν τους κατακτήσουμε πάμε για τους επόμενους.

Δεν μπορεί να πεις σε έναν άνθρωπο είτε έχει διαβήτη είτε όχι να ξεκινήσει να κάνει απότομα μία ώρα έντονης γυμναστικής την ημέρα. Αναπόφευκτα θα τα παρατήσει γρήγορα. Η κουβέντα σε ένα ήσυχο καφέ κοντά στο Σύνταγμα ξεκινά με τη Σοφία να χαμογελά. Η Σοφία δεν μασάει τα λόγια της ούτε σκέφτεται την απάντηση και μπαίνει κατευθείαν στο θέμα.

Σχετικά με τη διατροφή, και το πόσο δαπανηρό είναι να διατρέφεσαι σωστά, θα σου δώσω ένα παράδειγμα που τα λέει όλα. Στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς μου, βλέπω λίγο πριν μαζέψουν και οι τελευταίοι τους πάγκους τους, γιαγιάδες που φαίνονται ότι δεν ζουν με ευκολία, να έρχονται και να αγοράζουν τις τελευταίες καρτέλες με τα αυγά μισοτιμής. Ακόμα και τα φρούτα ή τα λαχανικά που είναι στο τέλος τους. Τα χόρτα, τα ζαρζαβατικά και ένα σωρό μυρωδικά πουλιούνται στο 1/3 της τιμής. Άρα είναι θέμα πως αντιμετωπίζεις τη σκληρή πραγματικότητα. Ή βρίσκεις διεξόδους ή παραιτείσαι.

D.L: Νομίζω ότι το περπάτημα είναι μία από τις καλύτερες ασκήσεις ειδικά για τα άτομα με διαβήτη και πολύ περισσότερο για τους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας ή ακόμα και για διαβητικούς που μπορεί να έχουν μια επιπλοκή αγγειακή και χρειάζονται μία ήπια άσκηση.

Πιστεύω ότι το περπάτημα μαζί με το κολύμπι, είναι αθλήματα που δεν εμπεριέχουν κραδασμούς και καταπόνηση των αρθρώσεων, τα οποία  βοηθούν πάρα πολύ στη ζωή μας και είναι ιδανικά για όλες τις ηλικίες. Κοίταξε, για να περάσουμε κι ένα μήνυμα, κάθε άνθρωπος ανεξάρτητα εάν έχει διαβήτη ή όχι θα ήταν καλό να βάλει στη ζωή του, σιγά σιγά, οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα τον εκφράζει. Σε άλλον αρέσει ο χορός, σε άλλους το τρέξιμο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να γυμνάζονται μόνοι τους. Ας αναζητήσουν μία καλή παρέα για να το ξεκινήσουν. Και επειδή πολλοί από εμάς βάζουμε ως εμπόδιο το χρόνο θα σου πω κάτι απλό. Ο χρόνος είναι το κοουτσάρισμα που θα βάλουμε εμείς ιεραρχώντας τις προτεραιότητές μας μέσα στη μέρα.  Δεν έχω ακούσει εύκολα από κάποιον ότι δεν έχει χρόνο να δει το αγαπημένο του σήριαλ. Και εάν δεν έχει, τώρα πια θα βρει χρόνο μέσω της Web TV. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και για να γυρίσουμε στη ζωή με τον διαβήτη είναι ευνόητο ότι θα πρέπει να ιεραρχήσουμε στις προτεραιότητες μας το  θέμα της διατροφής και της  άσκησης.

Είναι καλό να περάσουμε ως ιδεολογία, την αρχή ότι οφείλουμε να προσέχουμε τον εαυτό μας σε όλα τα επίπεδα, για να μπορούμε να ζούμε και να κάνουμε όλα όσα θέλουμε. Μία αρχή που αφορά κάθε άνθρωπο.

Άρα η αυτοφροντίδα και η πρόληψη και όλα αυτά που πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος, είναι πράγματι το A  και το Ω. Εντέλει, με την αυτοφροντίδα και τον αυτοέλεγχο θα μπορούμε να κάνουμε όλα όσα θέλουμε στη ζωή μας.

D.L: Τώρα είπες τις μαγικές λέξεις. Αυτοφροντίδα, αυτοέλεγχος και  αυτορύθμιση. Προηγουμένως ανέφερες και τη λέξη εκπαίδευση. Έχεις πάρει μέρος σε ομάδες εκπαίδευσης για τον διαβήτη;

Θα σου πω. Όταν είχα πάει στο γιατρό, μου είπε θα κάνεις αυτό κι αυτό.  Και επειδή ήδη ήμουν γνώστης για την υγιεινή διατροφή και είχα την άθληση στη ζωή μου ο γιατρός συνέστησε να συνεχίσω όπως πορευόμουν  και να προσέχω λίγο παραπάνω μαθαίνοντας τα μυστικά του διαβήτη. Το κυριότερο στη δική μου περίπτωση ήταν  ότι ήδη πρόσεχα τη διατροφή μου και είχα επιλέξει να ασκούμαι συστηματικά. Αφού τα έκανα, ήδη, όλα όσα με συμβούλεψε ο γιατρός σκέφτηκα ότι αυτό που χρειάζομαι είναι να  βρεθώ με άλλους  ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση με μένα. Για να εκπαιδευτώ στον διαβήτη μου, πήγα στις ομάδες εκπαίδευσης του Συλλόγου  Νέων Ελλήνων Διαβητικών. Εκεί βρήκα την Ρούλα Λάγιου που ήταν πρόεδρος και την Ελπίδα Βαμβακάρη (ταμίας στο Δ.Σ.). Με ενημέρωσαν για τις ομάδες που λειτουργούσαν τις Κυριακές στο Σύλλογο. Πήγα και γω, και περιττό να σου πω ότι ήμουν «το φυτό» της παρέας με τα τεφτέρια μου και τις σημειώσεις μου. (Εδώ γελάμε και οι δύο.) Πρέπει να σου τονίσω ότι είχα ένα μικρό παιδί και έπρεπε να είμαι καλά στην υγεία μου και λειτουργική. Είχα ευθύνη πάνω στο παιδί μου δεν μπορούσα να το προσπεράσω έτσι. Μόλις εντάχθηκα στις ομάδες και είδα και άλλους ανθρώπους να περνάνε τα ίδια, ανθρώπους που ένιωθαν καλά, να σου πω την αλήθεια ξεθάρρεψα κιόλας.

Το καλό βέβαια με μένα ήταν ότι επειδή διατρεφόμουν σωστά και αθλούμουν το honeymoon κράτησε πολύ περισσότερο και ο διαβήτης σαν διαβήτης άργησε να φανεί. Ξέρεις αυτά τα απότομα ανεβάσματα και οι δυσκολίες. Στην αρχή είχα υπογλυκαιμίες. Όμως τα συμπτώματα ήταν πολύ ήπια. Όμως δεν άφησα την κατάσταση στην τύχη της.  Ψαχνόμουν, διάβαζα, ρώταγα. Ενημερώθηκα και κυνηγούσα από πίσω τους ειδικούς. 

D.L: Σοφία με όλα αυτά που μας λες θα ήθελα να μου καταθέσεις τη γνώμη σου για το ρόλο του χαοτικού internet. Πόσο μπορεί ένας νεοδιαγνωσμένος,  και όχι μόνο, διαβητικός να μάθει για τον διαβήτη του. Μπορεί να ξεσκαρτάρει τα άρθρα παραπληροφόρησης  για  να μην  οδηγηθεί σε λάθος μονοπάτια;

 Το ιντερνετ είναι ευχή και κατάρα. Πρέπει να ξέρουμε, σε ποιες σελίδες  θα μπούμε και που θα ψάξουμε. Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Μπορεί να διαβάσεις την ιστορία κάποιου και να σε στιγματίσει. Να νιώσεις ότι με την εμφάνιση του διαβήτη χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου. Για αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει πρώτα να έρθεις σε επαφή με τους ειδικούς. Να έχεις γνώση κατάλληλη για να αξιολογήσεις τα όσα μύρια γράφονται .

Τελικά πιστεύω ότι η καλύτερη λύση είναι να στραφούμε στους συλλόγους και να έρθουμε σε επαφή με τις δράσεις τους που έχουν πάντα πρόθυμους γιατρούς, διατροφολόγους και εν γένει επιστήμονες να στηρίξουν τις ανάγκες μας.

Ο κάθε Σύλλογος είναι μία κοινότητα που αγκαλιάζεται από πολλούς επιστήμονες και συμπάσχοντες. Δεν είναι εύκολο να βρεις ανίδεους. Στο κάτω κάτω, ο σύλλογος είναι η δύναμή μας, όχι μόνο γι α να μάθουμε αλλά και να διεκδικήσουμε.

Και να σου πω και κάτι ακόμα.  Στην τελική, μπορεί και το στυλ ενός γιατρού να μην μου ταιριάζει. Μπορεί να πάω σε ένα γιατρό και να αρχίζει να μου μιλάει για τις επιπλοκές. Έχουμε γιατρούς που ασκούν  τρομολαγνεία νομίζοντας ότι έτσι θα σε πείσουν να αρχίζεις να ρυθμίζεσαι. Εγώ δεν λειτουργώ με τον φόβο. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που επειδή δεν ενδιαφέρονται γιάυτό που έχουν, τους συνεφέρνουν. Εμένα ας πούμε μου ταιριάζει ένας γιατρός που θα με δει σαν ολότητα, με βασικό του στοιχείο, πέρα από τις γνώσεις του, την εν συναίσθησή  του. Έτσι μέσα από την πλούσια ομάδα του Συλλόγου, βρήκα τον ιδανικό γιατρό για μένα.

Για να γυρίσω στο θέμα των ομάδων,  εγώ πήρα πολύ μεγάλη βοήθεια  από την ομάδα και στο επίπεδο των ανθρωπίνων σχέσεων. Βρισκόμασταν όλοι μαζί, συζητούσαμε για κοινά θέματα μέχρι που  κάναμε πλάκα, αυτοσαρκαζόμασταν,  ανταλλάζαμε εμπειρίες!

D.L: Σοφία μου η δουλειά σου είναι δύσκολη και έχει πολλές απαιτήσεις. Θα ήθελα να γυρίσουμε στο απαιτητικό δίδυμο εργαζόμενη και μητέρα για να μας πεις λίγα λόγια παραπάνω.

Κοίταξε η δουλειά μου είναι πολύ δημιουργική και γίνεται ακόμα πιο δύσκολη κάτω από τις συνθήκες που την κάνω. Μαζί με τη δουλειά εξίσου σημαντική είναι και η φροντίδα του παιδιού, η εργασία του Βασίλη που είναι εκπαιδευτής σκύλων-δάσκαλος και ιδιοκτήτης της Happydogs, είναι ιδιαίτερα απαιτητική. Οπότε τη φροντίδα του παιδιού την έχω κατά κύριο λόγο εγώ.  Από την άλλη έχουμε σαν αρχή το παιδί μας να το μεγαλώνουμε εμείς. Να είναι διαρκής η παρουσία μας.

Ο Βασίλης κάνει εξίσου μία άκρως δημιουργική και υπέροχη δουλειά. Άλλωστε είναι γνωστός στην ελληνική κοινωνία και στους φιλόζωους, γιατί έχει εκπαιδεύσει το πρώτο Diabetic Alert Dog στην Ελλάδα, τη γνωστή σε όλους πια Sugar.

D.L : Βασίλης Μπορομπόκας για τους ελάχιστους που μπορεί να μην το γνωρίζουν. Και τώρα μου δίνεις  τη δυνατότητα να σε ρωτήσω κάτι που είχα στο μυαλό μου από τότε που είπαμε ότι θα κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Η Sugar ένα πλήρως εκπαιδευμένο σκυλί ειδοποίησης για το διαβήτη, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα,  μπορεί να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις μία υπογλυκαιμία. Και εδώ θέλω την άποψή σου. Το σκυλί πιστεύεις ότι είναι η αρχή και το τέλος  για να ρυθμίσει κάποιος το διαβήτη του;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε το πιο σημαντικό απ’ όλα. Το σκυλί το έχεις γιατί το αγαπάς και θέλεις να το φροντίζεις. Δεν είναι μηχανάκι μέτρησης σακχάρου,  ούτε ένα άλλο είδος αισθητήρα. Δεν θα πάρεις ποτέ ένα σκύλο για να σε σκουντάει την ώρα της υπογλυκαιμίας.  Ο σκύλος είναι πρωτίστως μέλος της οικογένειας που θέλει φροντίδα και αγάπη. Εμείς με τον Βασίλη, ούτως ει άλλως, θα παίρναμε στην οικογένεια ένα σκύλο. Στην αρχή σκεφτόμασταν ένα αδέσποτο. Θέλω όμως  να σου πω ότι η επιλογή του λαμπραντόρ που είναι η ράτσα της Sugar δεν είναι τυχαία, αφού τα λαμπραντόρ είναι πιο ανθρωποκεντρική ράτσα, πολύ φιλική στα παιδιά και επιλέξιμη  για να εκπαιδεύεται για θεραπευτικούς σκοπούς.

Ο Βασίλης έψαξε το θέμα πάρα πολύ και γύρισε πολλές χώρες στο εξωτερικό για να μάθει για τα σκυλιά ειδοποίησης για τον διαβήτη. Να φανταστείς ότι ένα σκυλί σαν τη Sugar μπορεί να κοστίζει και πάνω από 20.000 ευρώ. Εμείς, να πω την αλήθεια, το κάναμε σαν ένα δικό μας προσωπικό εγχείρημα, να εκπαιδεύσουμε τη Sugar. Όμως τη Sugar δεν την εκπαιδεύσαμε για να ρυθμιστώ, δεν θα γινόταν άλλωστε αν δεν προϋπήρχε όλη η γνώση και η εκπαίδευση που είχα, πώς θα μπορούσα να την καθοδηγήσω, αν εγώ η ίδια δεν γνώριζα τον διαβήτη.

Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς, να εφαρμόσουμε την εκπαίδευση του Βασίλη σε συνδυασμό με τις δικές μου γνώσεις  Όταν ήρθε από μικρή θυμάμαι σπίτι μας, μπήκε αμέσως στην εκπαίδευση, με το σούπερ εργαλείο της, την όσφρησή της.

Η εκπαίδευση όμως αυτή προϋποθέτει να έχεις σχέση αγάπης με το σκύλο σου. Είναι η χημεία που υπάρχει μεταξύ μας. Με τη Sugar επιτεύχθηκε η τέλεια ρύθμιση. Άσε που είμαι και εγώ πολύ τυπική, κατέγραφα τα πάντα σχετικά με τα σινιάλα που μου έδινε η Sugar, σε συνδυασμό με το πως τα αντιλαμβανόταν και η ίδια, η οποία είναι περιττό να επαναλάβω πως είναι αστέρι.

D.L: Άρα το μήνυμα που δίνεις είναι ότι δεν αναζητώ ένα σκύλο για να μου ρυθμίσει το σάκχαρο. Γιατί δεν είναι διόλου απίθανο να υπάρχει κόσμος που το σκέφτεται έτσι.

Μπορώ να σου πω ότι μου  το έχουν πει και αυτό. Και πάνω στη συζήτηση ακούω ότι αυτός που θέλει μία Sugar δεν μπορεί να σκεφτεί ότι θα υπάρχουν τρίχες στον καναπέ του! Ή δεν έχει ιδέα από το θέμα διατροφή, άσκηση και διαβήτης.

D.L: Σοφία αν μου επιτρέψεις θα πω λίγο άκομψα πως αντιλαμβάνομαι αυτό που λες. Δηλαδή εάν βρεθεί με μία Sugar ένα άτομο με διαβήτη, που δεν γνωρίζει πώς να ρυθμιστεί , το αποτέλεσμα είναι να «τρελάνει» τη Sugar.

Εδώ πέφτει σιωπή και γέλια που κρύβουν λύπη.

Να σου πω, θα τρελάνει τη Sugar, θα τρελαθεί κι ο ίδιος/α. Το σκυλί θα το πάρεις γιατί το αγαπάς. Κι αν κάτσει κι η εκπαίδευσή του αυτό είναι μεταγενέστερο βήμα. Αλλά το σκυλί δεν θα το πάρεις γιατί το θεωρείς μηχάνημα. Με το Βασίλη πάνω σε αυτό το ζήτημα είμαστε ένα. Άλλωστε ο Βασίλης είναι ο μέντορας της Sugar και όχι μόνο της σκύλας μας.

Είναι σημαντικό να σου πω ότι έχει αναπτυχθεί μία σχέση με τη Sugar που έχει φτάσει στο απόγειο της επικοινωνίας. Επικοινωνούμε μαζί με γελάκια, με σκουντήγματα, με το κούνημα της ουράς. Ο Βασίλης όταν έρχεται του διηγούμαι πως περάσαμε με τη Sugar και τι νέο ανακάλυψα. Εν τέλει, ο μόνος υπεύθυνος να σώσει τον εαυτό του είναι ο ίδιος ο άνθρωπος με διαβήτη.  Η ενασχόληση σου με τον διαβήτη μπορεί να σε κάνει και παράδειγμα στην παρέα. Το ξέρεις ότι πολλοί φίλοι μου έχουν αλλάξει τις διατροφικές τους συνήθειες ή έχουν αρχίσει γυμναστική; Δεν μπορεί να νιώθουμε ότι είμαστε οι παρίες αλλά να γίνουμε το παράδειγμα. Και αυτό δεν το λέω με έπαρση.

Το μότο μου τον τελευταίο καιρό είναι ότι «Εμείς να είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο». Αυτό εάν δεν κάνω λάθος το είχε πει ο Γκάντι και έχει μεγάλη σημασία. Ας ξεκινήσουμε με αυτή την αρχή για μας και για τα παιδιά μας.

Σοφία μου με αυτή τη μαγική τελευταία πρόταση θα πρέπει να κλείσουμε τη συνέντευξη. Και μόνο αυτή η φράση τα λέει από μόνη της όλα.

Με τη Σοφία δίνουμε  ραντεβού στον Εθνικό Κήπο στις 16 Ιουνίου 2019 στο «Diabetes Run» εκδήλωση στην οποία είναι συνομιλήτρια με τους ενδοκρινολόγους διαβητολόγους Σοφία Γραμματικού, Βάσω Βασιλείου και Σταυρούλα Λόντου. Μαζί μας και οι αγαπημένες διατροφολόγοι Ελένη Κουή και Ευτυχία Γαλανάκου. 

Θαρρώ ότι η συζήτηση με την Σοφία  δεν εξαντλείται εύκολα. Ο Σύλλογος Διαβητικών Αθήνας και όλοι μας είμαστε ευτυχείς που θα είναι κοντά μας μαζί με τον Βασίλη Μπορομπόκα το μικρό  Φοίβο και την αξιολάτρευτη Sugar.