Καλά νέα για την ρινική γλυκαγόνη

Από τον Ρηγόπουλο Δημήτριο,

Ο φόβος κάθε ανθρώπου που πάσχει από Διαβήτη, είναι η εμφάνιση μιας σοβαρής υπογλυκαιμίας, εξ’ αιτίας των φαρμάκων που χρησιμοποιεί. Μια βαριά υπογλυκαιμία μπορεί να προκαλέσει απώλεια συνείδησης, ή να μειώσει την ικανότητα του ασθενή να αντιδράσει.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα άτομα αυτά χρειάζονται την βοήθεια κάποιου άλλου. Η πιο ασφαλής λύση είναι η άμεση διακομιδή στο νοσοκομείο, όμως ακόμα περισσότερο βοηθά η άμεση χρήση γλυκαγόνης.

Η γλυκαγόνη που κυκλοφορεί σήμερα, είναι σε 1 mg και χορηγείται με ενδομυϊκή ένεση. Για να γίνει όμως σωστά, αυτός που θα την κάνει θα πρέπει να είναι εξοικειωμένος με τις ενέσεις.

Στο Πανευρωπαϊκό διαβητολογικό Συνέδριο που έγινε τον Οκτώβριο στο Μόναχο, δημοσιεύθηκαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, για ένα νέο τρόπο χορήγησης της γλυκαγόνης.

“Πρόκειται για την χορήγηση από την μύτη, με έναν απλό ψεκασμό. Αυτό λύνει τα χέρια των ανθρώπων, που θα θελήσουν να βοηθήσουν κάποιον που δεν μπορεί να αντιδράσει λόγω μιας βαριάς υπογλυκαιμίας.”

Η ρινική γλυκαγόνη προτείνεται στη δόση των 3 mg. Η μορφή της είναι σε σκόνη και χορηγείται με έναν απλό ψεκασμό στη μύτη, χωρίς να χρειάζεται εισπνοή. Η συσκευασία μπορεί να διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου.

Τα αποτελέσματα για την ρινική γλυκαγόνη

Είναι όμως αποτελεσματική η νέα μορφή γλυκαγόνης; Στην ερώτηση αυτή απάντησε η μελέτη στην οποία αναφερόμαστε.

Σε αυτή συμμετείχαν 70 άτομα με Διαβήτη τύπου 1, τα οποία νοσηλεύτηκαν εθελοντικά, ώστε να υποβληθούν σε τεχνητή υπογλυκαιμία. Οι γιατροί χορήγησαν ελεγχόμενα ενδοφλέβια ινσουλίνη, μέχρι να επιτευχθούν επίπεδα σακχάρου χαμηλότερα των 60 mg/dl.

Όταν η τιμή της γλυκόζης έφτανε σε αυτά τα επίπεδα χορηγούσαν άμεσα γλυκαγόνη. Το πείραμα έγινε δύο φορές σε όλα τα άτομα, με διαφορά 7 ημερών. Την πρώτη φορά δόθηκε ενδομυϊκή ένεση γλυκαγόνης και την δεύτερη έγινε η ρινική χορήγηση.

Στόχος της μελέτης ήταν να διαπιστωθεί κατά πόσο οι δύο τρόποι χορήγησης μπορούν να πετύχουν αύξηση της τιμής της γλυκόζης. Επιτυχής αντίδραση θεωρήθηκε μια τιμή πάνω από 70 mg/dl, ή τουλάχιστον άνοδος κατά 20 mg/dl, από την χαμηλότερη τιμή, μέσα σε 30 λεπτά.

Από τα αποτελέσματα της μελέτης φάνηκε ότι και οι δύο τρόποι χορήγησης της γλυκαγόνης πέτυχαν τον στόχο τους σε ποσοστό 100%.

Αυτό σημαίνει ότι η ρινική γλυκαγόνη είναι εξίσου αποτελεσματική με τον παραδοσιακό τρόπο χορήγησης. Μάλιστα ο χρόνο επίτευξης του στόχου ήταν κατά μέσο όρο 11 δευτερόλεπτα, όπως επίσης και στην ενδομυϊκή χορήγηση.

Η εμφάνιση παρενεργειών ήταν όμοιες και με τους δύο τρόπους όσο αφορά την ναυτία (22%), τον έμετο (12%) και τον πονοκέφαλο (10%). Η ρινική χορήγηση παρουσίασε επιπλέον δακρύρροια (63%), φαγούρα στη μύτη (49%) και ρινική συμφόρηση (39%). Παρόλα αυτά τα συμπτώματα χαρακτηρίστηκαν ήπια και παροδικά.

Η ρινική γλυκαγόνη σύντομα αναμένεται να πάρει έγκριση για να κυκλοφορήσει.

Το άρθρο αυτό γράφτηκε από τον

Ρηγόπουλο Δημήτριο, Στρατιωτικό Ιατρό, Παθολόγο με μετεκπαίδευση στον Διαβήτη, την Παχυσαρκία και το Διαβητικό Πόδι.

E-mail: dr.rigopoulos@gmail.com, Ιατρείο: Λ. Κηφισίας 30, Αθήνα, τηλ.: 2107700211, www.rigopoulosdimitrios.gr