Νοέμβριος …μήνας ενημέρωσης ευαισθητοποίησης & επαγρύπνησης για το διαβήτη
Γράφει η Μαριάννα Μεταξά,
Συγγραφέας
Η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη καθιερώθηκε το 1991 από την Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη ( IDF) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Νοεμβρίου, μέρα γενεθλίων του Καναδού νομπελίστα γιατρού Φρέντερικ Μπάντινγκ, ο οποίος ανακάλυψε τη συνθετική ινσουλίνη μαζί με τον Τσαρλς Μπεστ το 1922, χαρίζοντας το δώρο της ζωής σε εκατομμύρια πασχόντων ασθενών από την «γλυκιά ασθένεια ». Σύμβολό της, ο μπλε κύκλος, σύμβολο της ζωής, της υγείας και της ενότητας των ατόμων με διαβήτη.
Για όλους εμάς όμως που εμπλεκόμαστε είτε άμεσα είτε έμμεσα με τη γλυκόπικρη νόσο δεν είναι μόνο ο Νοέμβριος μήνας ενημέρωσης για το διαβήτη. Για εμάς κάθε μέρα είναι ένας αγώνας, μια άνιση μάχη για να καταφέρουμε να κρατήσουμε σε όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά επίπεδα τις τιμές του ζαχάρου μας. Ο διαβήτης τύπου ένα εισβάλλει ξαφνικά στη ζωή μας ως «κεραυνός εν αιθρία» ανατρέποντας την καθημερινότητά μας. Μετρήσεις, ινσουλίνη, ενέσεις, αντλία, υδατάνθρακες, ισοδύναμα, υπογλυκαιμίες και υπεργλυκαιμίες είναι πια μέρος της καθημερινότητας όχι μόνο του ατόμου που πάσχει από διαβήτη, αλλά και όλης της οικογένειας που το στηρίζει. Αρχικά τον βλέπουμε σαν έναν ανεπιθύμητο επισκέπτη που είναι πανταχού παρών. Η άρνηση και ο θυμός που έχουμε, μαζί με το φόβο και την άγνοια, τον κάνουν να φαντάζει στα μάτια μας σαν ένας εχθρός που καταδυναστεύει τη ζωή μας. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθουμε έτσι, καθώς η αλλαγή που φέρνει με την έλευσή του είναι καθολική. Κυλώντας ο καιρός όμως, προσαρμόζουμε το διαβήτη στη ζωή μας και όχι τη ζωή μας στο διαβήτη. Γνωρίζουμε τον εαυτό μας τις ανάγκες του και μαθαίνουμε να μην υποτιμάμε τον καινούριο μας συγκάτοικο, αλλά ούτε και να τον φοβόμαστε. Η γνώση είναι δύναμη, η τεχνολογία πολύτιμος αρωγός μας και οι συνεχείς εξελίξεις στη προσπάθεια ίασης της χρόνιας νόσου αναζωπυρώνουν την ελπίδα στους πάσχοντες πως η στιγμή που ο διαβήτης θα αποτελεί ανάμνηση και θα μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς μετρήσεις και ενέσεις δεν θα αργήσει να έρθει. Συστηματική άσκηση, προσεγμένη διατροφή, πιστή εφαρμογή των οδηγιών του θεράποντος γιατρού και –το κυριότερο – θετική ψυχολογία, στήριξη απoδοχή και αγάπη από την οικογένεια, είναι τα «κλειδιά» για την αποτελεσματική διαχείριση της γλυκόπικρης νόσου.
Ναι, δεν είναι εύκολη η συμβίωση με το διαβήτη. Υπάρχουν στιγμές που λυγίζουμε, που κουραζόμαστε που θέλουμε να παραιτηθούμε από κάθε προσπάθεια. Όμως με τον καιρό μαθαίνουμε να παλεύουμε με τα κύματα, να αγωνιζόμαστε και να συνειδητοποιούμε πως η ζωή είναι ένας αγώνας μα εμείς έχουμε τη δύναμη να ανταπεξέλθουμε στα δύσκολα. Όπλα μας η δύναμη της ψυχής μας και η άνευ όρων αγάπη μας για τους γλυκούς αγαπημένους μας!
Ως μητέρα παιδιού με διαβήτη τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, θαυμάζω απεριόριστα τους γονείς συνοδοιπόρους μου. Γνωρίζω « εκ των έσω» τις αγωνίες τους κάθε στιγμή, την υπέρμετρη προσπάθειά τους για ρύθμιση, το καθημερινό άγχος τους. Όμως βαδίζουμε όλοι στο ίδιο μονοπάτι με φάρο την ελπίδα πως ο χρόνος μετράει αντίστροφα για να ξημερώσει η πολυπόθητη μέρα που θα μετατρέψουμε το διαβήτη τύπου 1 σε διαβήτη τύπου 0.
Σε αυτούς τους γονείς αφιέρωσα το πρώτο μου βιβλίο τη «Γλυκιά μου Κέλλυ » από τις εκδόσεις Φυλάτος. Ένα βιβλίο -κατάθεση της ψυχής μου γραμμένο με τη γλώσσα της αλήθειας και της αγάπης .Περιγράφει τη δεκάχρονη πορεία μας με το διαβήτη με δύο ματιές τη δική μου ως μητέρας και της ενήλικης πια κόρης, καθώς και η ίδια γράφει λίγες σελίδες για τα γεγονότα που τη στιγμάτισαν.
Και άφησα στο τέλος να αναφερθώ στα γλυκά παιδιά μας ,στα παιδιά που μεγάλωσαν απότομα που πέρασαν από την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας στην ωριμότητα σηκώνοντας ένα βάρος δυσβάστακτο για τους ώμους τους. Και όμως δεν παραιτήθηκαν από τα θέλω τους, δεν το έβαλαν κάτω, αντίθετα τα καταφέρνουν περίφημα γεμίζοντας υπερηφάνεια εμάς τους γονείς τους.
Είναι παιδιά που αποδεικνύουν περίτρανα πως ο διαβήτης δεν είναι και δεν πρέπει να είναι τροχοπέδη στα όνειρά τους. Μπορούν να καταφέρουν τα πάντα, αξίζουν την αγάπη μας και το θαυμασμό μας και για κανένα λόγο την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό.
Σε αυτά τα παιδιά – ήρωες ζωής- αφιέρωσα το δεύτερο βιβλίο μου «Η Μελίτα και ο Ζαχαρούλης» Ένα παραμύθι για το διαβήτη ,που ξεχειλίζει από αγάπη, ένα μαγικό ταξίδι που ξεναγεί το παιδί στα χωριά της Γελαστούπολης και το βοηθά να αποδεκτεί τα συναισθήματά του και να πιστέψει πως μπορεί να συνεχίσει να ζει, να ονειρεύεται και να μεγαλώνει μαζί με το Ζαχαρούλη αρμονικά, χωρίς να τον φοβάται!
Όταν η ψυχή δακρύζει, το σώμα νοσεί και γίνεται ευάλωτο σε κάθε ασθένεια. Κάθε δοκιμασία, κάθε εμπόδιο που συναντάμε στο διάβα μας, είναι η αφορμή για να φέρουμε στο φως τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Ακόμα και αν η πληγή δε κλείσει ποτέ, εμείς δεν θα της επιτρέπουμε να αιμορραγεί. Αποδεχόμαστε τη νέα πραγματικότητα, ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία, χαμογελάμε, ελπίζουμε, λυγίζουμε, μα δεν σπάμε! Ας θυμόμαστε πως ο διαβήτης είναι ένας κύκλος στη ζωή μας και όχι όλη η ζωή μας. Και σε αυτό τον κύκλο δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε φύλακες άγγελους τα άτομα που μας αγαπούν, συνοδοιπόρους μας, συλλόγους, ομάδες, γιατρούς, τεχνολογικά επιτεύγματα που απαλύνουν την καθημερινότητά μας. Και το γνωρίζουμε ..πως μόνο όσοι βιώνουν την καταιγίδα, μπορούν να εκτιμήσουν την ομορφιά του ουράνιου τόξου!
Ας γίνει η 14η Νοεμβρίου η αφορμή για να γνωρίσουμε και να αποδεκτούμε το διαβήτη χωρίς φόβο -αλλά και χωρίς εφησυχασμό. Μας αφορά όλους !
Σύντομο βιογραφικό
Η Μαριάννα Μεταξά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα Αποφοίτησε από την Πρότυπο Ευαγγελική σχολή Σμύρνης. Σπούδασε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά και στη συνέχεια στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και ψυχολογίας παιδιών και εφήβων στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρετεί ως εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Έχει δώσει ραδιοφωνικές και έντυπες συνεντεύξεις και έχει παρουσιάσει ομιλίες σε μια προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού για το διαβήτη.
Το 2017 βραβεύτηκε από το Σύνδεσμο Αποφοίτων της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης για το ανθρωπιστικό και συγγραφικό της έργο.
To πρώτο της «πνευματικό παιδί »είναι το βιβλίο «Γλυκιά μου Κέλλυ» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φυλάτος το Μάιο του 2016 και το Φεβρουάριο του 2018 κυκλοφόρησε το παραμύθι της
«Η Μελίτα και ο Ζαχαρούλης» από τις εκδόσεις Οσελότος