ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ : Κατάργηση της συμμετοχής των διαβητικών τύπου 2 για φαρμακευτική αγωγή
Γράφει η Ελένη Μπαρμπαλιά,
Δίκαιο και ορθό το αίτημα της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ προς τα αρμόδια Υπουργεία Εργασίας και Υγείας για την άρση της συμμετοχής των ανθρώπων με Σ.Δ. τύπου 2 στη δαπάνη φαρμάκων και αναλωσίμων υλικών.
Το αίτημα της Ομοσπονδίας κατατίθεται την περίοδο που η Ελληνική Στατιστική Αρχή δημοσιεύει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς για το έτος 2017 δείχνοντας ότι το μέσο ελληνικό νοικοκυριό πληρώνει κατά μέσο όρο 103 ευρώ για Υπηρεσίες Υγείας. Σε στατιστικούς αριθμούς αυτό σημαίνει ότι το μέσο ελληνικό νοικοκυριό ξοδεύει το 7,1% του μηνιαίου προϋπολογισμού του σε ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη όταν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρότερο. (π.χ. ποσοστό συμμετοχή στο Ηνωμένο Βασίλειο 1%, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά σε Σερβία και Ιταλία είναι 4,4% και 4,8% αντίστοιχα).
Άλλη μία διαπίστωση από την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ δείχνει ότι τα φτωχά νοικοκυριά ξοδεύουν το 8,5% του μηνιαίου προϋπολογισμού τους σε ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη.
Επιβεβαιώνεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι οι φτωχοί πάντοτε βιώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό την οικονομική κρίση από άλλα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας.
Εάν τα ανωτέρω τα συσχετίσουμε με το γεγονός ότι φτώχεια-αναπηρία – και χρόνια πάθηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένες τότε το αίτημα της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ πρέπει να τεθεί και να ξανατεθεί προς κάθε κατεύθυνση και προς τον Πρωθυπουργό της χώρας ειδικότερα τώρα που οι κυβερνώντες διαλαλούν σε όλους τους τόνους και τις αποχρώσεις ότι « η ανάπτυξη έρχεται με γοργούς ρυθμούς»!
Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ από τη μεριά της προωθώντας και προστατεύοντας τα δικαιώματα των ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη και των οικογενειών τους ζητάει:
- Να καταργηθεί η συμμετοχή των ινσουλινοθεραπευόμενων (διαβήτης τύπου ΙΙ που μετά από κάποια χρόνια δεν μπορεί ο διαβήτης τους να ρυθμιστεί μέσω διαβητικών χαπιών) σε ποσοστό 10% για την αγορά της ινσουλίνης, η οποία αποτελεί το κύριο φάρμακο για τη διατήρησή τους στην ζωή.
- Να καταργηθεί η συμμετοχή των διαβητικών τύπου 1 και τύπου 2 στη φαρμακευτική αγωγή που αφορά στην αντιμετώπιση των επιπλοκών της πάθησης.
Ειδικά για τους ινσουλινοθεραπευόμενους η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ πολύ σωστά επισημαίνει ότι : η συμμετοχή αυτή δημιουργεί ασφαλισμένους δύο ταχυτήτων, καθώς οι πάσχοντες από ινσουλινοθεραπευόμενο Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 επιβαρύνονται οικονομικά σε αντίθεση με τους πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, που έχουν μηδενική συμμετοχή στην ινσουλίνη, τη στιγμή μάλιστα που η θεραπευτική αντιμετώπιση του Διαβήτη και στις δυο περιπτώσεις είναι ακριβώς η ίδια και αποβλέπει στην αποτελεσματική ρύθμιση και την απομάκρυνση του κινδύνου των επιπλοκών.
Άλλωστε η μελέτη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας αποδεικνύει ότι η μείωση της συμμετοχής που καταβάλουν οι χρόνια πάσχοντες στη φαρμακευτική δαπάνη, μπορεί αφενός να επιφέρει σημαντικά κλινικά οφέλη με τη συμμόρφωση των ασθενών, αφετέρου αποτελεί μια επένδυση για το Σύστημα Υγείας, με απόδοση της τάξης του 123%, καθώς αποφεύγονται οι επιπλοκές της πάθησης, οι οποίες επιβαρύνουν πολλαπλάσια το Σύστημα Υγείας.
Φαίνεται, όμως, πως όσοι χαράσσουν πολιτικές για την υγείας μακρά απέχουν από την ανάγνωση των μελετών και εκθέσεων εθνικών φορέων όπως η Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας.
Ευτυχώς που βρίσκονται οι κοινωνικο-συνδικαλιστικοί φορείς που προωθούν τα δικαιώματα αναπήρων χρόνιως πασχόντων και τους τα υπενθυμίζουν με επιμονή και υπομονή.
Αυτή η προσπάθεια για να αποδώσει θέλει τη συμμετοχή όλων μας.