FEATUREDΖΩΗ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΗΤΗΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Προσωπική ιστορία: «Οι γονείς μου προσπάθησαν να έχουν Διαβήτη τύπου 1 για μία ημέρα»

Η Quinn Nystrom, που ζει με Διαβήτη τύπου 1, εξομολογείται την εμπειρία της όταν, κάποια στιγμή, οι γονείς της έβαλαν τον εαυτό τους στη θέση της.

Η Quinn Nystrom, ακτιβίστρια στον Διαβήτη, έχει γράψει μία συγκλονιστική βιωματική ιστορία στην οποία εξηγεί πώς είναι να μεγαλώνεις με Διαβήτη τύπου 1. Σε αυτό το συμπυκνωμένο απόσπασμα, που έχει τίτλο «Αν σε φιλήσω, θα πάθω Διαβήτη;» η Quinn εξομολογείται την εμπειρία της όταν, κάποια στιγμή, οι γονείς της έβαλαν τον εαυτό τους στη θέση της.

«Το πρώτο καλοκαίρι που έπαθα διαβήτη, οι γονείς μου και εγώ παρακολουθήσαμε ένα workshop για γονείς εφήβων με διαβήτη στο Διεθνές Κέντρο Διαβήτη στο St. Louis Park, στη Μινεσότα. Ήταν η δεύτερη μέρα του σεμιναρίου διάρκειας πέντε ημερών, όταν ξαφνικά άκουσα κάτι που με αναστάτωσε. Ο ομιλητής απευθυνόταν στους εφήβους στο δωμάτιο.

Το μεγάλο στοίχημα

«Πιστεύετε ότι οι γονείς σας γνωρίζουν πραγματικά πόσο δύσκολο είναι για εσάς να χειριστείτε τον διαβήτη;» ρώτησε. «Πώς νομίζετε ότι θα χειριζόταν εκείνοι αυτή την πάθηση;». Ένα κύμα γέλιου απλώθηκε σε όλο το αίθριο. «Λοιπόν, από αυτή τη στιγμή και οι δύο γονείς σας έχουν διαγνωστεί με Διαβήτη τύπου 1», είπε ο ομιλητής. «Για τις επόμενες 24 ώρες, θα παρακολουθούν το σάκχαρό τους και θα κάνουν στον εαυτό τους ενέσεις». Οι γονείς των παιδιών με διαβήτη που ήταν στην αίθουσα ψιθύριζαν. Μια νοσοκόμα εισήλθε στο δωμάτιο με ένα καλάθι γεμάτο με τα απαραίτητα αναλώσιμα για τον Διαβήτη: ταινίες μέτρησης σακχάρου, βελονάκια για τους σκαρφιστήρες, σύριγγες, φιαλίδια με φυσιολογικό ορό (υποκατάστατο της ινσουλίνης) και ημερολόγια.

«Οι γονείς τώρα θα είναι οι ασθενείς», εξήγησε η νοσοκόμα, κοιτάζοντας το μικρό πλήθος των μαμάδων και των μπαμπών. «Θα μετράτε το σάκχαρο του αίματός σας τέσσερις φορές την ημέρα και θα χορηγείτε ινσουλίνη πέντε φορές την ημέρα. Επιπλέον, θα πρέπει να καταγράφετε όλα όσα τρώτε καθώς και τα σάκχαρά σας και την αντίστοιχη δόση ινσουλίνης».

Οι πρώτες αντιδράσεις

Η μητέρα μου έμοιαζε ιδιαίτερα νευρική. Την είδα να κοιτάζει προς την έξοδο όταν κλήθηκαν τα ονόματά τους για την εργαστηριακή επίδειξη.

Εκείνη τη νύχτα οι γονείς μου και εγώ βγήκαμε έξω για φαγητό σε ένα σε ένα steakhouse. Αφού παραγγείλαμε, η μαμά μου έβγαλε από την τσάντα της τον μετρητή σακχάρου και τις ταινίες. Ο μπαμπάς έσφιξε γρήγορα το δάχτυλό του για να βγάλει μια σταγόνα αίμα. Η μαμά από την άλλη, αν και προσπάθησε να είναι ήρεμη και άνετη, χρειάστηκε τον χρόνο της για να τρυπήσει το δάχτυλό της.

«Αουτς! Αυτό πονάει» είπε. «Και τώρα τι; Θα βγάλουμε να κάνουμε ένεση εδώ; Στο τραπέζι;».

Εγώ γέλασα. «Πού αλλού σκοπεύετε να το κάνετε; Θέλετε να πάτε στο αυτοκίνητο ή στο μπάνιο;» αναρωτήθηκα.  Υπολόγισαν τις δόσεις τους ινσουλίνης που έπρεπε και έκαναν τον αντίστοιχο αριθμό μονάδων αλατούχου διαλύματος. «Αυτό δεν πόνεσε τόσο όσο περίμενα» είπε η μαμά. «Αλλά χρειάζεται τόσο πολύς χρόνος».

«Συνηθίζεται,» απάντησα. «Εγώ μπορώ να μετρήσω το σάκχαρό μου και να χορηγήσω ινσουλίνη σε λιγότερο από ένα λεπτό».

«Μακάρι κι εγώ να μπορούσα να πάρω μια νύχτα ρεπό από τον διαβήτη»

Πίσω στο ξενοδοχείο, ενώ ετοιμαζόμασταν για ύπνο, η μαμά μου ήταν ήδη κουλουριασμένη στο κρεβάτι και διάβαζε το βιβλίο της. «Μαμά,  μετρήσατε το σάκχαρό σας πριν πάτε για ύπνο;» ρώτησα.

«Quinn, είμαι τόσο κουρασμένη. Ήταν μια πολύ κουραστική μέρα. Το έχω κάνει ήδη μια φορά για σήμερα». «Μακάρι κι εγώ να μπορούσα να πάρω μια νύχτα ρεπό από τον διαβήτη» αποκρίθηκα εγώ. Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα. «Είχες διαβήτη για μόλις εννέα ώρες και ήδη κουράστηκες και παραιτείται». Η μαμά μου σηκώθηκε αμέσως από το κρεβάτι της και ήρθε να με αγκαλιάσει. «Είμαι περήφανη για σένα, Quinn. Ο μπαμπάς σου κι εγώ θα αλλάζαμε θέσεις μαζί σου στο λεπτό αν μπορούσαμε» είπε. «Αλλά εγώ θα έπρεπε πραγματικά να εξασκηθώ με τις βελόνες».

Η Quinn, χάρη στην υποστήριξη των γονέων της, έγινε κεντρική ομιλίτρια και ακτιβίστρια του διαβήτη.

Από το insulinnation.com

Μοιραστείτε το: