Προσωπική ιστορία: «Το να ζεις τη ζωή σου στο έπακρο δεν σταματά με τη διάγνωση του Διαβήτη»
Προσωπική ιστορία: «Ο τρόπος που έχω μάθει να ζω την (κάθε) στιγμή δεν προϊδεάζει τον περίγυρό μου ότι μπορεί να έχω σάκχαρο. Το θεωρώ κατάκτησή μου. Το να ζεις τη ζωή σου στο έπακρο δεν σταματά με τη διάγνωση του διαβήτη!» εξομολογείται η γλυκιά Μαρίνα και εξηγεί πώς ο Διαβήτης δεν έχει αλλάξει τη ζωή της και τι ρόλο παίζει ο αθλητισμός (κυρίως το τρέξιμο) στην καθημερινότητά της αλλά και στην ψυχολογία της.
«Είμαι η Μαρίνα, είμαι διαιτολόγος και ήδη ζω 24 χρόνια με τον Διαβήτη. Ο τρόπος που έχω μάθει να ζω την (κάθε) στιγμή δεν προϊδεάζει τον περίγυρό μου ότι μπορεί να έχω σάκχαρο. Το θεωρώ κατάκτησή μου. Το να ζεις τη ζωή σου στο έπακρο δεν σταματά με τη διάγνωση του διαβήτη! Η ζωή είναι δώρο, στο χέρι μας είναι αν θα την κάνουμε φίλη και θα παίζουμε μαζί της ή αν θα την αφήσουμε να παίξει αυτή με εμάς. Φοράω αντλία ινσουλίνης με αισθητήρα, μου έχει προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στις καθημερινές μου δραστηριότητες.
Προπονούμαι γύρω στις 4-5 φορές σε περίοδο προετοιμασίας και 3-4 φορές όταν θέλω απλώς να συντηρούμαι. Η αερόβια άσκηση (περπάτημα, τρέξιμο κ.ά.), η άσκηση με αντιστάσεις (βάρη, λάστιχα κ.λπ.) και ο συνδυασμός τους, έχουν σημαντικά οφέλη στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα. Είμαι μέλος της ομάδας της novo nordisk, μιας φαρμακευτικής εταιρείας που τρέχει ένα παγκόσμιο project, με σκοπό να διαδώσει τα οφέλη της άσκησης στους διαβητικούς.
Ζω έντονα, μου αρέσει να δραστηριοποιούμαι και να ανακαλύπτω τα όρια του εαυτού μου. Οπως θα έκανε κάθε άνθρωπος που ζει τη ζωή του. Αγαπάω τον αθλητισμό, δειλά δειλά άρχισα να τρέχω, τα 3άρια έγιναν 6άρια και αργότερα τα 5άρια έγιναν 10άρια. Αρχισα να παίρνω μέρος σε αγώνες 5 και 10 χιλιομέτρων.
Επόμενος στόχος μου ο Ημιμαραθώνιος και στη συνέχεια ο Μαραθώνιος. Σιγά σιγά, σκαλοπάτι σκαλοπάτι.
«Τρέχω για μπορώ να προσεγγίζω τα όριά μου και να τα ξεπερνώ»
Τρέχω γιατί όλοι έχουμε ανάγκη τις εμμονές μας. Κάτι, δηλαδή, που μας παθιάζει πέρα από το συνηθισμένο και μας δημιουργεί ένα είδος εξάρτησης. Κι αυτή (το τρέξιμο) είναι μια καλή εξάρτηση που σε αποτρέπει από άλλες πιο βλαβερές. Με ρωτούν καμιά φορά γιατί τρέχω, γιατί κάνω ό,τι κάνω, γιατί υφίσταμαι όλες αυτές τις δοκιμασίες. Γιατί πολύ απλά, το τρέξιμο μου προσφέρει εικόνες, παραστάσεις, βιώματα, συναισθήματα, εντάσεις, ποιότητες, στοιχεία από τα οποία η ρέουσα καθημερινότητα είναι μερικώς ή πλήρως αποστειρωμένη.Τρέχω για να εξασκούμαι στην υπομονή. Τρέχω για να καθαρίζω τον νου και την ψυχή. Τρέχω για μπορώ να προσεγγίζω τα όριά μου και να τα ξεπερνώ. Οταν τρέχω τίποτα άλλο δεν έχει περισσότερη σημασία. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να παρατηρώ το σώμα μου να λειτουργεί σωστά και να δυναμώνει, να έχω επίγνωση της αναπνοής μου και να αντλώ ώθηση να πάω ακόμα πιο μακριά, ακόμα πιο γρήγορα. Αντλώ δύναμη και ευεξία, ηρεμία και συγκέντρωση, εφόδια που μπορώ να αξιοποιήσω και όταν δεν τρέχω, στην καθημερινότητά μου! Γι” αυτό λοιπόν τρέχω!
Εσύ, γιατί (δεν) τρέχεις;».
Η Μαρίνα Ζαχαράκη είναι επιστημονική συνεργάτρια του faepaidimou.gr και του diatrofi.gr
Από το tanea.gr